Импланти во детска возраст
Во зората на имплантологијата поставувањето на забни импланти кај деца е било како ерес во научните средини. Во денешно време работите не се променети особено - за разлика од други области на човековото познавање, каде што понекогаш доаѓа до дијаметрално спротивно вртење на сфаќањата. Како долна граница за поставување на имплант речиси секогаш се смета возраста од 18 години; со позната УСЛОВНОСТ може да се прифати и имплантација на вештачки забни корени и адолесценти над 14 години. Во специјализираната литература се среќаваат и пораки за поставување на имплант кај деца на 7 годишна возраст, но повеќето автори се категорично против сличните интервенции. Која е причината за тоа? Најмногу- растот на вилиците на возраст до 18 години. Кај машкиот пол развојот на лицевиот скелет трае до 25 - годишна возраст, но до 18 години растот е особено интензивен и често резултатите се непредвидливи. На пример, можно е поместување на забниот имплант силно вестибуларно или силно палатинално; во многу случаи можат да се формираат диастеми, треми, вдлабнувања на коската во областа на имплантот итн. Сите овие отстапувања многу често бараат реконструктивни операции, кои често се трауматски и никако не се поднесуваат лесно од младите. Во Република Бугарија дури има заштитена докторска дисертација на тема од некои аспекти на поставување на импланти кај децата - д-р Илиана Јончева, 2004 година. Според д-р Јончева забниот имплант го штити обеззабениот дел од поместување на соседните заби во насока на дефектот и од проникнување на антагонистите - т.н.. феномен на Годон.
Odman
(Goteborg University), 1994 стигна до заклучок дека забниот имплант не го следи
апозицискиот раст на алвеоларниот дел од коската, а се однесува како анкилозиран
заб, односно како заб кој е цврсто срастнат со коската. Таквите заби не
поникнуваат до контакт со антагонистите, а остануваат длабоко во коската и
најчесто се умници. Поради цикатриксиалните промени во областа на имплантацијата
растот таму запира. Johanson et al. во 1994 година објавуваат случај на еден
имплант, поставен во областа на горен централен инцизив на 12-годишно момче.
Забот е изгубен поради повреда, случајот е опишан во Clin Oral Implants Res -
1994; 5: 48-51. имплантот е проследен во период од 4.5 години, во кој период се
развива јасно изразена инфраоклузија на короната на него. Очигледно алвеоларниот
дел од коската во областа на двата соседни забот расте на висина, а коската
околу имплантот не. Овој и неколку други случаи станале причина на
конференцијата во Jonkoping (Шведска) во 1996 година да биде прифатен единствен
став да се одложи поставување на импланти кај деца до излез од пубертетот ( иако
кај некои поединци тоа се случува и по 40-годишна возраст). Во 2003 година
Rossie и Andreasen објавуваат извештај за еден случај (на научен жаргон - case
report) на момче, на кое е поставен имплант во областа на централниот инцизив на
10 - годишна возраст и случајот е следен 10 години. Короната на имплантот била
подменувана неколку пати, како конечнота растојанието помеѓу грлото на имплантот
и емајл-цементната граница на соседните заби достигнува 10 мм. имплантот останал
на нивото на коската на возраст од 10 години, додека во периодот на интензивен
раст во пубертетот соседниот дел има зголемен обем за 10 милиметри во вертикална
насока.
Подоцна, во 1998 година, на друга конференција во Стокхолм се даваат препораки при ектодермална дисплазија да се презема рано поставување на забни импланти - за разлика од пациентите со нормална структура на коските. Во случајот според многу автори придобивките од забниот имплант се многу поголеми од потенцијалните ризици - оптимална џвакачка активност, оптимално хранење на пациентот итн. Се препорачува да се изработуваат мобилни, а не фиксни протетски конструкции - последните не можат да се заменуваат многу често, додека мобилните протези може да се изработува одново и по 6 месеци. Во сите вакви случаи третманот треба да се одржува заеднички со ортодонт, педијатар, детски стоматолог и орален хирург.
www.bg-dentist.com www.dentalimplants.bg www.bg-dentist.eu
Графичка шема на главниот проблем кај имплантите на адолесценти. Имплантите се однесуваат како анкилозирал заб додека алвеоларната коска во соседството расте во три димензии - и на висина и напречно. Овие процеси се особено интензивни во возраст 12 - 14 години за девојчиња и 14 - 17 години за момчињата. Во овој период статистички гледано растот е најбрз и соодветно можат да се добијат најголеми поместувања. По навршувањето на возраст од 18 години такви процеси речиси не се забележани. При еднаш поместени соседните заби корекцијата се врши исклучително тешко - можно е да се оствари коскена дистракција, да се извади имплантот и да се постави подолг со соодветна коскена аугментација, дополнително во областа на соседните заби може да се изврши ортодонтска интервенција по потреба.
Интраосален имплант кај пациент на возраст од 22 години. Се гледа добрата состојба на ткивата - одлично крвоснабдени, со свежа гранулација и со оптимална дебелина на гингивата. Поради овие особености младиот пациент по завршувањето на растот претставува одличен кандидат за поставување на забни импланти. Освен тоа заздравителните процеси кај овие пациенти се многу брзи и без компликации (во повеќето случаи).